Allereerst wat achtergrond informatie. Mijn man is van kinds af aan al een wintersporter.
Hij vindt het H E L E M A A L fantastisch. Natuurlijk wilde hij mij, toen we elkaar leerden kennen, meenemen zodra het wintersportseizoen geopend was. Ik heb pas voor het eerst op ski’s gestaan toen ik 22 was en ik moet eerlijk zeggen, dat ging me goed af. Ik vond het ook echt leuk en het ging dan ook als een speer. Tot ik na 3 dagen ziek werd, mega buikgriep. Dat gebeurde niet 1x, nee iedere vakantie was dat raak. Na 3 dagen skiën, ziek. Of het de hoogte was, het water of iets anders, het is me een raadsel. Ik was iedere skivakantie ziek. Dus ik had besloten met mijn man mee te gaan op 1 voorwaarde: we gaan, maar dan een beperkt aantal dagen. Zo geschiedde, maar het noodlot trof mij die eerste vakantie wederom. Ik werd niet ziek, maar ik werd aange-snowboard. Ik wist mijn balans te houden en daardoor een nare val te voorkomen, maar de schrik zat er goed in. Vanaf dat moment durfde ik niet meer naar beneden en had ik direct een angst ontwikkeld. Het jaar daarop zijn we toch weer gegaan, ondanks ik nog steeds grote angst had. Dit heeft niet goed uitgepakt en zorgde ervoor dat ik bovenaan de berg, niet meer naar beneden durfde. Als een dramaqueen ben ik ter aarde gestort en wilde niet meer verder. Luide snikkende uithalen dat ik, nooit, maar dan ook N O O I T meer zou gaan skiën. Inmiddels schaam ik me dood voor dat moment, maar c’est la vie toch!
Dat brengt me op onze vakantie naar Lermoos van maart 2019. Ondanks dat ik had gezworen nooit meer op wintersport te gaan, wilde ik mijn man graag tegemoet komen nu ook Fedde in ons leven is. Fedde hoeft immers niet te lijden onder mijn: ik-ga-nooit-meer-skiën-drama en het lijkt me geweldig als hij straks groter is, hij met zijn vader de berg af kan. We boekten een kamer in het ongelofelijk kindvriendelijke hotel..
Meer lezen? Ga naar www.takemeto.nl
